cubu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

cubu

(malk.) tüylü, gür tüylü, kıllı. ~ it: gür tüylü köpek.

Son arananlar:

• kernaý,
• utmaklyk,
• tərcih,
• qarıxmaq,
• Döşəkağı,
• Qamchi,
• ýaman,
• cön,
• billür,
• abla,
• havle,
• sikl,
• barışdırıcı,
• mekanik,
• moldavan,
• sprung,
• Alem,
• takıntılı,
• gedeş,
• çaran,
• burmoq,
• cubu