colovçu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

colovçu

yolcu, yola giden. Uzak ~: seyyah, uzun yola çıkmış kimse, ~ nöger: yol arkadaşı, ~ bolmak: yolcu olmak, yola çıkmak, ~ğa col sorma, aş ber: yolcuya yol sorma, yemek ver (a.s.), ~ keçikse kuvanma, uvçu keçikse kuvan: yolcu gecikirse sevinme, avcı gecikirse sevin (a.s.), ~ colda kalmaz: yolcu yolda kalmaz (deyim).

Son arananlar:

• entaktentak,
• xil,
• bayanda,
• pusukmak,
• tarazlıq,
• Baba,
• ayang,
• hammer,
• burum,
• ənis,
• maşar,
• ilxıbaşı,
• resolute,
• filial,
• adet,
• buyon,
• choqishtirmoq,
• duluk,
• shirinlik,
• tuştaş,
• kırıştırmak,
• colovçu