carık
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
carık
ı, ışık, aydın; carıkka çık- : aydınlığa çıkmak (dünyaya çıkmak: neşrolunmak, tabedilmek); carık kıl-: aydınlatmak; lâmba yakmak.
ıı, çatlak yarık, çatlamış olan.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
carık
aydın, aydınlık, açık, parlak, ışık, nur, güleç, neşeli (mec.), güleç yüzlü (mec.). Lampa ~: lamba ışığı, köz ~ım: göz nurum, ertden ~: sabah aydınlığı, Teyri ~: ilahi ışık, ilahi nur (inanışa göre, ermiş kimseye gecenin bir vaktinde ortalığı pırıl pırıl aydınlatan ilahi bir ışık inermiş, buna Teyri carık adı verilir. Kanaatimizce bu inançta şamani inançlarla islami inançlar birbirine girmiştir.), ~ caşil: açık yeşil, ~ üy: aydınlık ev, ~ dünyam karañı boldu: aydınlık dünyam karanlık oldu, ~ culduz: parlak yıldız, ~ boluv: aydınlanma, güleryüz gösterme (mec). ~ adam: güleryüzlü adam, konakğa ~: misafire güleryüzlü, ana, üynü kün ~: ana evin gün ışığı (a.s.).