capmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
capmak
örtmek, kapamak, kapatmak. Başın ~: başını örtmek, üsün ~: üstünü örtmek, colnu kar cabhandı: yolu kar kapatmış, cıyılıvnu ~: toplantıyı kapamak, eşigin ~ (d): kapısını örtmek (ocağını söndürmek), carlını eşigin caphandıla: garibin ocağını söndürmüşler.