calan
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
calan-
yalanmak: koygo tiygen börüdöy, oozu murdun calanıp folk. : koyuna saldıran kurt gibi ağzını burnunu yalayıp.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
calan
1. Çıplak, soyulmuş, tek, yalın. ~ kabırğa: çıplak duvar, ~ kımıja: çırılçıplak, ~ ayak: yalınayak, ~ baş: başı açık, ~ kölek: tek gömlek, ~ caş: çıplak delikanlı. 2. (malk.) ancak, sadece, yalnız, tek, salt.