cabılmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
cabılmak
örtülmek, kapanmak, kapatılmak. Kamiş bıla cabılğan üy: kamışla örtülen ev, sabiyni cukudan kirpikleri cabılıb baradı: Çocuğun uykudan kirpikleri kapanıp gidiyor, anı carası cabılğandı: onun yarası kapanmış, eşigibiz cabıldı (d): kapımız örtüldü, ocağımız söndü, cabılğan avuzğa çibin konmaz (as.): kapalı ağıza sinek konmaz, terezeni cabıvu cabılğandı: pencerenin perdesi örtülmüş.