bəni

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

bəni

[ər.] Övlad, oğullar. • Bəni-adəm – insan, adam. Mən bəni-adəm üçün görməmişəm səcdə ola. S.Ə.Şirvani. Bəni-insan – bax bəni-adəm. Bir tərəf qurd edibdi bağrımı qan; Bir tərəfdən də xud bəni-insan. S.Ə.Şirvani. Bəni-növi-bəşər – bax bəniadəm. Lakin çifayda bəni-növi-bəşər heç vəqtdə yaxşı günə dözməz. M.F.Axundzadə. // Bəzi qəbilə və xanədan adlarında işlənilir; məs.: bəni-İsrail (İsrail oğulları), bəniHaşim (Haşimilər).

Son arananlar:

• dakmak,
• ulcer,
• bireýýäm,
• Eklemek,
• müsahibəçi,
• yongin,
• ücretsiz,
• OK,
• ömüchük,
• talpımak,
• merdaniliq,
• arğı,
• sağalat,
• alçayıv,
• yagumak,
• arlama,
• yamçı,
• oxsunmak,
• örkläbermek,
• ünssüz,
• məcbur,
• bəni