bığın

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bığın

(anat.) bögür, alt kaburga ile leğen kemiği arasındaki kemiksiz bölge.

Son arananlar:

• keji,
• idolatrous,
• Kepez,
• dobul,
• paye,
• tegajak,
• teslis,
• çalkama,
• salınmak,
• etnoqrafik,
• ipək,
• ikara,
• biçak,
• sözlev,
• sag-,
• crudely,
• masgara,
• Xurmacha,
• ötkür,
• sadece,
• äkitme,
• bığın