bığın

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bığın

(anat.) bögür, alt kaburga ile leğen kemiği arasındaki kemiksiz bölge.

Son arananlar:

• Abid,
• sect,
• uyuş,
• burma,
• çapqınçılıq,
• sarıça,
• okumuş,
• bağlaşmaq,
• semrish,
• implication,
• giyov,
• karaal,
• bury,
• silapsipimaq,
• toqush,
• angles,
• gyn,
• Cari,
• ergeneksiz,
• were,
• akraba,
• bığın