bığın

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bığın

(anat.) bögür, alt kaburga ile leğen kemiği arasındaki kemiksiz bölge.

Son arananlar:

• hərləmə,
• almaştırmak,
• hənək,
• Gurur,
• laktasiya,
• pazartesi,
• bütmiş,
• barg,
• toptan,
• türkmençe,
• şurup,
• qatlaşma,
• ötümlü,
• ençeme,
• Dəhrə,
• qalac,
• tändermek,
• Belgülüg,
• önümçilik,
• Kür,
• təriflilik,
• bığın