böçke

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

böçke

fıçı, varil.

Son arananlar:

• doğanaq,
• miskar,
• kizir,
• yonoq,
• Acayıp,
• Hepsi,
• cihan,
• bozumtul,
• yavınc,
• rad,
• kutmanduu,
• balgıç,
• Badem,
• kankor,
• agyz,
• Kablo,
• open,
• çəlim,
• bermet,
• sertuk,
• terslanmoq,
• böçke