buştuk

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

buştuk

1. Tıpa, tıkaç. Şişanı ~un sal: şişenin tıpasını koy, çıçhan teşikge ~ etigiz: fare deliğine tıkaç yapınız. 2. Bulaşık bezi, temizlik bezi. Savut cuvğan ~ kaydadı: bulaşık yıkayan bez nerede, üy sürtgen ~: badana bezi.

Son arananlar:

• happa,
• altar,
• cermet,
• zafiyet,
• alpar,
• kıp,
• twinkling,
• terlama,
• ipek,
• kalkala,
• noktoluu,
• subdued,
• öýtmek,
• tümel,
• beşatar,
• poligon,
• sağdın,
• azgan,
• istiqbol,
• beyefendi,
• alyaşıl,
• buştuk