buşlukçy

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

buşlukçy

[bu:şlukçy], at. 1. Buşlaýan adam. 2. göç.m. Begençli habar, nyşan, alamat. Joşgunly dag silleri-de, mylaýym ýagyşlar-da ýaz paslynyň buşluk- çysy ýaly, al-elwan türkmen sährasyna görlüp- eşidilmedik gözellik çaýýar (“Türkmenistan”).

Son arananlar:

• Zan,
• xoroz,
• providence,
• taber,
• səməni,
• cəftəşəkilli,
• hastalanmak,
• dilde,
• guppi,
• katib,
• apocrypha,
• etki,
• kızırkan,
• husus,
• nez,
• usta,
• matiz,
• zaya,
• kuruşuv,
• küşgürme,
• nür,
• buşlukçy