buşlukçy

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

buşlukçy

[bu:şlukçy], at. 1. Buşlaýan adam. 2. göç.m. Begençli habar, nyşan, alamat. Joşgunly dag silleri-de, mylaýym ýagyşlar-da ýaz paslynyň buşluk- çysy ýaly, al-elwan türkmen sährasyna görlüp- eşidilmedik gözellik çaýýar (“Türkmenistan”).

Son arananlar:

• küyüngüç,
• kolmak,
• Badbo'y,
• suhan,
• huzurlu,
• in,
• lunar,
• qorgi,
• Alınyazısı,
• örkeshlemnek,
• ikselik,
• oyumlamak,
• chevar,
• tənasül,
• sançışmak,
• mezuniyet,
• hojalykçy,
• Hamkor,
• Darınmak,
• Datmak,
• fox-trot.,
• buşlukçy