buşlukçy

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

buşlukçy

[bu:şlukçy], at. 1. Buşlaýan adam. 2. göç.m. Begençli habar, nyşan, alamat. Joşgunly dag silleri-de, mylaýym ýagyşlar-da ýaz paslynyň buşluk- çysy ýaly, al-elwan türkmen sährasyna görlüp- eşidilmedik gözellik çaýýar (“Türkmenistan”).

Son arananlar:

• Asabiy,
• mücrim,
• casav,
• İŞARMAQ,
• kazdır,
• suğar,
• muy,
• düzey,
• ranjimoq,
• örkleşmek,
• goşma,
• jaluzi,
• çalan,
• güya,
• səpələmək,
• partlimaq,
• Avlamak,
• carağan,
• sapılmak,
• alpar,
• değer,
• buşlukçy