buyurğan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

buyurğan

buyruk veren, emreden, emir veren. ~ avaz bıla aytdı: buyruk veren ses tonuyla söyledi, tamada ~ ne ese anı eterikbiz: lider neyi emretmişse onu yapacağız.

Son arananlar:

• eçek,
• qusma,
• rizo,
• pochaq,
• seýr,
• matem,
• uchiriq,
• petek,
• mushakbozlik,
• melancholy,
• Tuma,
• ıymanduu,
• üzgördü,
• munnuk,
• Mantiya,
• Naryad,
• çamdat,
• çift,
• razylaşdyrmak,
• diňmek,
• sonnet,
• buyurğan