buyrukçu

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

buyrukçu

и. боерык бирүче

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

buyrukçu

amir, emredici, buyurucu. ~ buyruk berir: amir emir verir, ~ turuş (gr.): emir kipi, ~ etim: emir tümleci, ~ aytım: emir cümlesi.

Son arananlar:

• beşbaş,
• shtamp,
• hoşlanmak,
• shoyigul,
• shtat,
• sök,
• oxsınmak,
• vzvod,
• gangirgungir,
• daarıt,
• shubhashikva,
• dirkillamoq,
• qayalıq,
• çalamçaş,
• iffet,
• to'quvchi,
• kapsullu,
• göğermek,
• shunchaki,
• shovush,
• dine,
• buyrukçu