buruluş

Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)

buruluş

1. Dönemeç, Viraj

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

buruluş

1. dönüş; (yol, sokak veya ırmağın döndüğü yer); 2. mec. buhran, dönüm noktası.

Son arananlar:

• bosiq,
• prizma,
• imar,
• diekki,
• yapıxmaq,
• ummak,
• bilyt,
• uya,
• kızıkmak,
• adamak,
• samahyllamak,
• bukja,
• təravətli,
• KONSOL,
• Nikele,
• impure,
• Amir,
• ıraklık,
• sağınmak,
• çatdırılma,
• ırıslav,
• buruluş