burdum

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

burdum

(malk.) kar fırtınası, tipi.

Son arananlar:

• sorgu,
• ruhlandırmaq,
• Ülgü,
• kös,
• uzaltmak,
• docent,
• ayıldaş,
• altek,
• bəzirgan,
• lo'pchik,
• totoş,
• ökül,,
• karta,
• aslılık,
• diagnosis,
• tumurcuqlanmaq,
• tezginç,
• kansıv,
• fahişe,
• coypula,
• soska,
• burdum