boyunsha

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

boyunsha

boyunduruk. ~ğa cegilgen ögüz: boyunduruğa vurulan öküz, ömürü ~ tübünde ozdu: ömrü boyunduruk altında geçti, ~ salıv: boyunduruk vurma.

Son arananlar:

• mesai,
• karxanaçılıq,
• küt,
• ürp,
• səfeh,
• kale,
• söke,
• chatmoq,
• pürüzlü,
• sulatmaq,
• tozuk,
• Uncha,
• börtme,
• kişemek,
• umsunma,
• qanuniyet,
• zire,
• gerçekleştirmek,
• Buz,
• şəlalə,
• koşaltı,
• boyunsha