bitmegen
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
bitmegen
bitmeyen, tamamlanmayan; verimsiz, bitmeyen, mahsül vermeyen. Ne ~ iş edi: ne bitmeyen işmiş, kiyimiñ tigilip ~di: elbisen dikilip bitmemiş; igi ~ urluk: iyi verim vermeyen tohum, ~ cerle: verimsiz topraklar.