bitmegen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bitmegen

bitmeyen, tamamlanmayan; verimsiz, bitmeyen, mahsül vermeyen. Ne ~ iş edi: ne bitmeyen işmiş, kiyimiñ tigilip ~di: elbisen dikilip bitmemiş; igi ~ urluk: iyi verim vermeyen tohum, ~ cerle: verimsiz topraklar.

Son arananlar:

• gevher,
• automate,
• iynələmək,
• attack,
• küldürööç,
• kardinallıq,
• coinage,
• sancılma,
• manatlıq,
• çoçut,
• moysipit,
• serichi,
• utanmaq,
• akılsızdık,
• qanitish,
• diňmek,
• İkisi,
• seretme,
• xanfa,
• dəstixətt,
• turuq,
• bitmegen