arada

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

arada

[a:rada], hal. Birnäçe wagt mundan ozal, esli wagt mundan öň, öňräk, baýak; ýaňy-ýakynda. Arada aýlandym Tejen ýerlerne, Ýaşlyk ýyllarymyň geçen ýerlerne (K. Gurbannepesow).

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

arada

arada, ortada.

Son arananlar:

• qəyrət,
• yağılık,
• munday,
• Bulaq,
• tavlumbaz,
• sərrac,
• sedir,
• asistan,
• artırağı,
• içsel,
• qiymət,,
• kümşüldeýiş,
• jyza,
• dizginlemek,
• karsılda,
• önceden,
• Chopon,
• gabak,
• agız,
• buzulmaq,
• taxıl,
• arada