bitiv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bitiv

bitme, tamamlanma; çıkma, fışkırma, bitme, gelişme.İşni ~üne köre kelirbiz: işin sona ermesine göre geliriz; nartükhnü ~ü kalaydı: mısırın bitmesi (gelişmesi) nasıl.

Son arananlar:

• Evli,
• interconnection,
• Qoshni,
• rudiment,
• Tekel,
• darayı,
• turur,
• spectacle,
• tıpartupur,
• BUCAK,
• başkan,
• oldindan,
• pendir,
• taraqqiylashmoq,
• öýdüş,
• baalaa,
• məlahətli,
• anesthetize,
• ilğım,
• tərkib,
• komandan,
• bitiv