bitin

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

bitin

[biti:n], syp. 1. Tutuş, bölünmedik, ujundan döwülmedik, bitewi, abat. 2. Abat, ýyrtylmadyk, deşil- medik, dagamadyk. Bitin geýim. Bitin aýakgap.
 ‣ Bitin san mat. Bölünmedik san.

Son arananlar:

• kereksiz,
• rəd,
• zolak,
• uslamak,
• səhifələmək,
• agız,
• berdi,
• declare,
• TISHQOLI,
• kynalmak,
• bıllay,
• şapak,
• çuçuk,
• tureen,
• göwre,
• partridge,
• Anbar,
• ostan,
• chan,
• lavlagichi,
• purim,
• bitin