arın

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

arın-

(rad.) 1. yorulmak; 2. sızlanmak; can sıkılmak; özlemek; arına = arna.

Son arananlar:

• şilbi,
• boljal,
• kingdom,
• heyyar,
• cumuşak,
• bağım,
• bitta,
• porsin,
• buytaş,
• bilgiçsin,
• cop,
• galjaň,
• teltik,
• okil,
• çırmanma,
• daray,
• kifayət,
• Arnamak,
• yastıburun,
• aybat,
• arnal,
• arın