birevlen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

birevlen

bir kişi, tek bir. ~ni ekevlen horlarına ne söz bardı: bir kişiyi iki kişinin yenmesi tabiidi.

Son arananlar:

• birevli,
• hafıza,
• hasratlashmoq,
• günaydın,
• kır,
• diploması,
• hallaç,
• süylö,
• yarus,
• NAMAZ,
• tela,
• birikiş,
• harç,
• tuğ,
• taxtalamoq,
• DEFTER,
• deprem,
• havalı,
• siftahlamak,
• oyunbaz,
• haç,
• birevlen