beçel
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
beçel
f. 1. oturak (vakti zamanında yürüyemiyen çocuk) ; maalınan ötköndön kiyin eki cıl beçel kalıptır : (yürümeye başlama) zamanı geçtikten sonra iki sene müddetince yürümeden oturup kaldı ; 2. mec. elingen iş gelmez , beceriksiz , her işi yüzüne gözüne bulaştıran ; ara beçel : büyümüş , ancak gevşek (delikanlı).
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
beçel
küt, kötürüm, mefluç, sakat; beceriksiz, atıl, hareket edemeyen. Anı sol butu ~ bolup kalğandı: onun sol bacağı felç olmuş, eki cıldan beri ~me: iki yıldan beri kötürümüm, ~ kart: kötürüm ihtiyar; anı ol ~liğin köremise: onun o beceriksizliğini görüyor musun.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
beçel
sünnet edilmiş kadın; hadım edilmiş erkek; iğdiş edilmiş at ve başka hayvanlar· 1. 392