berin

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

berin

[beri:n], köm. s., ser. Beri. Indi berin bes etsene (“Edebiýat we sungat”).

Son arananlar:

• özeng,
• ravshan,
• gorum,
• məhdudlaşdırmaq,
• böf,
• kıdırmış,
• qərardad,
• kövşənləmə,
• edişmek,
• tezob,
• keşakeş,
• papah,
• maşık,
• kenarsız,
• sörelmek,
• elhepus,
• cərgə,
• varışlı,
• keküş,
• menşe,
• Sücinmek,
• berin