belg

İngilizce—Türkçe Sözlük (FreeDict, 2017)

belg /bɪhˈɑːf/

1. (kıs.) Belyium.

Son arananlar:

• BİYLİK,
• ərişarğac,
• közgine,
• pedagogy,
• Or,
• gevelemek,
• previous,
• churlish,
• öydeni,
• tasarruflamoq,
• zanaat,
• kərəmi,
• Yag'ir,
• aynaçı,
• alabaxta,
• vazifa,
• outlet,
• gerege,
• Qənim,
• zarb,
• tiriq,
• belg