belbağlama

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

belbağlama

is. etnoqr. Keçmişdə gəlin köçürüldüyü zaman oğlanın yaxın qohumlarından birinin dəsmal və s. ilə gəlinin belini bağlama adəti. Belbağlamanın icrasından sonra, Kiçikbəyimin bir qoluna İbrahim xan, o birisinə Vaqif girib, kallayının ortasına gətirdilər. Çəmənzəminli.

Son arananlar:

• ekitmek,
• görmemiş,
• bazirgan,
• dispenser,
• ýüksünmek,
• lacuna,
• tınç,
• tutkun,
• şüşəbənd,
• sabyr,
• üymek,
• ışın,
• Güya,
• neçün,
• deney,
• orçun,
• maşın,
• canda,
• ancestral,
• gutun,
• buvmak,
• belbağlama