bela
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
bela
[Köken: Arapça] Kaygı, Kırsık
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
bela
и. 1) бәла (бәлә); 2) тиешле җәза; 3) юньсез кеше, "хәсрәт"; □ bela aramak гауга чыгарырга тору; bela okumak каргау, бәддога уку; belaya uğramak бәлагә юлыгу
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
bela
Türkiye Türkçesi: bela
Azerbaycan Türkçesi: bälâ
Başkurt Türkçesi: bäⱨithiⱬlik kayğı-ⱨäsrät bälä
Kazak Türkçesi: päle
Kırgız Türkçesi: balē kayğı kırsık
Özbek Türkçesi: fälàkät àfät balà
Tatar Türkçesi: bäⱨtsizlik kayği-ⱨäsrät bäla
Türkmen Türkçesi: belã betbağtlık
Uygur Türkçesi: bala bala-kaza
Rusça: nesçastiye beda bedstviye
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
bela
[bela:], at. 1. Başa düşen musallat, bela- beter, horluk, betbagtlyk. Bela iki barmak dilden geler (Nakyl) Galmagaldan bela geler, Ýagşy-ýaman bary biler (Magtymguly). 2. göç.m. Ýaramazlyk, erbetlik edýän, ýaramaz. Biz Alybeg diýen beladan dyndyk diýip ýördük (“Görogly”). Ýapynyň aňyrsynda bir topar bela bar eken (“Türkmen halk ertekileri”). 3. göd. s. Sögünç aňladýan söz. Bela edipdir, merez edipdir.
‣Belanyň körügi bir işiň, hereketiň erbetlik taýdan sebäpkäri. Gör, belanyň körügi nirede eken. Belaň sapy (oky) hiç zat diýen many aňladýan gargyş söz. Bela ýaly hemme zatdan baş çykaryp bilýän, dogumly, işeňňir.
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
bela
a. bk. bala II.