başuç

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

başuç

[başu:ç], at. Ýatan adamyň baş, kelle tarapy. Gije ýatyrdym welin, başujumda bir şakyrdy boldy (“Türkmen halk ertekileri”). Ol geçi baryp bir mazaryň başujunda çekredi (“Görogly”).

Son arananlar:

• hüdud,
• ötken,
• köm,
• Karakter,
• Enlik,
• hüzn,
• Qaysı,
• silkmə,
• kadife,
• çarıkta,
• kitaplık,
• ötmek,
• Düşünmek,
• başlag,
• çöven,
• Barcha,
• parusin,
• ustakor,
• ənhar,
• şunun,
• Vehim,
• başuç