barakeç

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

barakeç

f. = barakor.

Son arananlar:

• sulama,
• shovush,
• Arkı,
• sonor,
• koluşmak,
• qudurmaq,
• akuşerke,
• Kuru,
• opulence,
• emirname,
• akılmak,
• İç,
• KALP,
• tozlug,
• gönmek,
• Bəs,
• yenidən,
• ihrom,
• bağrıqara,
• Maca,
• pozulmuş,
• barakeç