ayırmay
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
ayırmay
ara vermeden, durmadan, ayırmaksızın, seçmeksizin. Ullu gitçe ~: küçük büyük ayırmaksızın (yaşlı genç ayırt etmeksizin), ~ söleşgen köb söleşir: durmadan konuşan çok konuşur.
Son arananlar:
- xiyal,
- paýende,
- ıssa,
- şavay,
- qalqansuman,
- nashriyot,
- Sermek,
- oğurlanmaq,
- gallaç,
- koh,
- gidişleýin,
- kösele,
- vassal,
- kayla,
- osmanlıca,
- xırdabuynuzlu,
- yekcheshme,
- jo,
- tunukali,
- örçüt,
- güve,
- ayırmay