ayü
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
ayü
ayı. ~ bala: ayı yavrusu, ak ~: beyaz ayı (kutup ayısı), ~ça: ayıca, ayı gibi, at aşağan ~ça: at yiyen ayı gibi, ~ kış tabanın calağança: ayı kışın tabanını yaladığı gibi (d), ~ ız: ayı izi, ayü bala: ayı yavrusu, ~ terekge minñença: ayının ağaca çıkması gibi (d), ~ duğumanı süymey edi, ol da barıb anı teşigine bite edi: ayı naneyi sevmiyordu, o da gidip onun ininde çıkıyordu (d), ~nü kesin öltürgünçü terisine bağa biçme: ayıyı öldürünceye kadar derisine kıymet biçme (a.s.), ~den kaçsañ, köndelen kaç: ayıdan kaçarsan yan yan kaç (d).