aytıv
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
aytıv
1. Söyleme, anlatma, ifade etme. 2. Deyim, ifade, nesilden nesile intikal eden ifadeler, tevatür, meşhur söz, söylenti, rivayet. Burundan kelgen ~: çok eskilerden gelen rivayet, ~ğa köre: rivayete göre, tevatüre göre, ~ bardı: söylendi var, halkda allay ~ bardı: halkta öyle bir tevatür var, ~dan ol tanbıla kellikdi: rivayate göre o yarın gelecek, sen ~dan: senin ifadene göre, ne ~u bardı?: söylenecek nesi varki?