avana

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

avana

karaltı, gölge, silüet, hayalet. Karañıda ~la köründüle: karanlıkta silüetler göründü, tavnu ~sı: dağın silüeti, dağın gölgesi, allıma ak ~la çıkdıla: önüme beyaz hayaletler çıktı.

Son arananlar:

• damga,
• taglymat,
• dörtlük,
• dastxat,
• Alaşa,
• bar,
• yurg'usiz,
• Tavuş,
• dişdan,
• tuohu,
• kelgin,
• seven,
• iyindi,
• ýamama,
• güzəm,
• kardık,
• anumak,
• meken,
• ürül,
• saniye,
• kulgu,
• avana