assı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

assı

asi, baş kaldıran, itaatsiz. Allahğa ~ bolma!: Allah’a asi olma!, Allahnı ~ kulu: Allah’ın asi kulu, atağa-anağa ~ bolğan: babaya anaya karşı gelen, ~ sabiy: asi çocuk, ~dan tuvğan ~: asiden doğan asi.

Son arananlar:

• oblivious,
• ilkin,
• pavyon,
• güreşçi,
• sürmö,
• strict,
• Minerallaşdırılmaq,
• iyislenmek,
• zira,
• dill,
• şaşma-,
• ükeklik,
• Menzura,
• sığır,
• eyi,
• tumsaymoq,
• üvey,
• goraba,
• go'zal,
• murda,
• Kavush,
• assı