assı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

assı

asi, baş kaldıran, itaatsiz. Allahğa ~ bolma!: Allah’a asi olma!, Allahnı ~ kulu: Allah’ın asi kulu, atağa-anağa ~ bolğan: babaya anaya karşı gelen, ~ sabiy: asi çocuk, ~dan tuvğan ~: asiden doğan asi.

Son arananlar:

• Sal,
• çorak,
• qarsaq,
• Anne,
• Kaplamak,
• peruse,
• göh,
• galma,
• qayt,
• köm,
• ussat,
• Kuyuk,
• kéçe,
• ciltlemek,
• xalçaçı,
• kamançalan,
• apollyon,
• maç,
• tüyülmek,
• sıxaç,
• çim,
• assı