askerçi

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

askerçi

er, nefer, rütbesiz asker. Kazavatha sürülgen ~le: savaşa sürülen erler.

Son arananlar:

• precise,
• tünö,
• andakı,
• anırmak,
• Blöf,
• mikrobioloji,
• məsihi,
• bitmək,
• rizə,
• dunyo,
• Çömlek,
• Atılmak,
• məzələnmə,
• TSENZURA,
• alliteration,
• alte,
• yaralmaq,
• rez,
• Medeni,
• kövrəlmək,
• hakly,
• askerçi