askerçi

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

askerçi

er, nefer, rütbesiz asker. Kazavatha sürülgen ~le: savaşa sürülen erler.

Son arananlar:

• dəfələrlə,
• cuklav,
• tekýe,
• baytariya,
• tutulmak,
• Niçin,
• deklanşör,
• salol,
• dovşandodaq,
• ýokundy,
• henek,
• Men,
• [intuitive],
• Centek,
• güli,
• terde,
• kıça,
• keçə,
• tıkanık,
• tehlike,
• qəlizləşdirmək,
• askerçi