arkış

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

arkış

kervan; yurdundan uzak dü;mü; olan birine gönderilen kimse, elçi, haberci, mektup·I,97

büyü, afsun·I, 249 bkz> arwaş, arwış

Son arananlar:

• Baxt,
• shrine,
• mudom,
• töbe,
• urlamaq,
• kökse,
• heň,
• bilsikmek,
• ýadyrganmak,
• köks,
• yal,
• tash,
• lahor,
• somelik,
• Sövq,
• Diyar,
• empirik,
• sypalamak,
• Ök,
• vurma,
• kauçuk,
• arkış