arkış

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

arkış

kervan; yurdundan uzak dü;mü; olan birine gönderilen kimse, elçi, haberci, mektup·I,97

büyü, afsun·I, 249 bkz> arwaş, arwış

Son arananlar:

• Avantaj,
• qovşaq,
• Benim,
• Narsa,
• aňtamak,
• şato,
• saf-çürük,
• Mesela,
• jirim,
• Kayıl,
• tıtış,
• düzleme,
• mañküş,
• ygşyldamak,
• bilmek,
• fevral,
• şapke,
• taytañ,
• savğa,
• kasallik,
• saaraa,
• arkış