alham

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

alham

elham. ~nı okuy bilmegen: elhamı okumasını bilmeyen.

Son arananlar:

• sasıv,
• kıttay,
• ür,
• ehya,
• kıdırt,
• dago,
• sutun,
• gaize,
• telü,
• hücre,
• Çorba,
• otaq,
• pessimist,
• yalamoq,
• sieb,
• kökəlmək,
• kakamak,
• sakil,
• karağı,
• televizyon,
• tazelemek,
• alham