alham

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

alham

elham. ~nı okuy bilmegen: elhamı okumasını bilmeyen.

Son arananlar:

• bışar,
• pona,
• Tanish,
• alalı,
• Tükel,
• girov,
• aktamak,
• ögəy,
• ascend,
• sarmusak,
• norm,
• bilbag,
• basırık,
• qızılbalıq,
• raptiye,
• ahar,
• eee,
• küröş,
• təkmilləşdirilmə,
• gubar,
• oýarmak,
• alham