alaman
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
alaman
is. məh. köhn. Çapqın, soyğun, talan.
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
alaman
1. intizamsız saldırış, akın; alaman koy- (dağınık bir halde, teşkilatsız bir tarzda) hücuma geçmek; 2. kalabalık (halk yığını); calpı alaman: yığın halinde; 3. baş alaman (yahut düpedüz alaman) : inhilal, intizamsızlık, kargaşalık (chaos), anarşi; baş alaman bol- : şaşalamak
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
alaman
at, taryh. Olja, ýesir almak, maksady bilen edilýän çozuş, talaň. Galanlary bolsa ýow güni, alaman güni ýygnanýarlar (“Görogly”). Alamana – ýaby, ýaryşa – eşek, Toýa münüp gitmek sygra ýaraşmaz (Zelili).
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
alaman
1. Alacağım deyip durma. Anı katın ~ıtohtamaydı: onun evleneceğim deyip durması bitmiyor. 2. Alman.