akcal

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

akcal

(akçal) beyaz, kır (at rengi).

Son arananlar:

• assertive,
• pexirlinish,
• ertagi,
• buyruq,
• sobraniye,
• bedişlev,
• birigada,
• pinc,
• yoliz,
• çünki,
• soluv,
• ariflik,
• bagırsuk,
• naçar,
• apsay,
• yummaq,
• liyu,
• bəsitlik,
• ispirt,
• primitif,
• bölüü,
• akcal