ahlı
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
ahlı
(ahlu) akraba, yakın, mensup, ehl. Payğambarnı ~ları: Peygamberin ehl-i beyti, din ~: din mensubu, ~ların cıyıb aythandı: yakınlarını toplayıp söyledi, ~suna aman, kimge da aman: akrabasına kötü, herkime de kötüdür (a.s.).