abit

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

abit

a. Abid; takva ehli; zahit.

Son arananlar:

• müñüz,
• oluk,
• dubal,
• eklem,
• tansy,
• türlüü,
• barışmak,
• sira,
• Titul,
• taban,
• ıdılmak,
• kemmek,
• Görücü,
• şili,
• Astagəl,
• karakter,
• məfrəş,
• kəskinlik,
• karavana,
• umut,
• Oxur,
• abit