a-f.
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
af
[Köken: Arapça] Geçirim
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
af
[af(f)] и. 1) гафу; 2) эштән бушату □ af dilemek гафу үтенү
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
af
Türkiye Türkçesi: af
Azerbaycan Türkçesi: äfv
Başkurt Türkçesi: kisiriv ğäfü itiv
Kazak Türkçesi: ğafuv etüv keşirüv
Kırgız Türkçesi: keçirṻ
Özbek Türkçesi: afv üzr keçirim
Tatar Türkçesi: kiçirü ğafu itü
Türkmen Türkçesi: bağışlama ötünç
Uygur Türkçesi: keçirim äpu
Rusça: proşçeniye izvinineniye