Uça
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
uça
1. kuyruk sokumu kemiği; kıç; kuday uçañan urğur!: tanrı kıçımdan vursun! (ilenç); 2. arka kısmı (paltonun, ceketin).
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
uça
büyük şölen, büyük ziyafet (evlenme düğünlerinde, düğünün son gününde tertip edilen büyük ziyafet ve eğlence), ziyafet için kesilmiş büyükbaş hayvan.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
uça
sırt, arka, uca· I, 87