Usta
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
usta
[Köken: Farsça] Çeber, Epli, Epçil
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
usta
и. оста
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
usta
Türkiye Türkçesi: usta
Azerbaycan Türkçesi: usta
Başkurt Türkçesi: osta
Kazak Türkçesi: usta
Kırgız Türkçesi: usta
Özbek Türkçesi: ustä
Tatar Türkçesi: osta
Türkmen Türkçesi: ussa
Uygur Türkçesi: usta
Rusça: master
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
usta
is.
1. Bir sənəti lazımınca, əsaslı surətdə öyrənib onunla məşğul olan adam; sənətkar. Bununla belə onun bircə nəfər həqiqi dostu var idi: saatsaz usta Zeynal. Ə.Haqverdiyev. Usta Fərrux işdən kefi kök qayıtmışdı. B.Bayramov. // Peşə, sənət öyrədən şəxs; tərbiyəçi, müəllim. [Yusif] varid oldu Həmədana, orada usta Xəlilin yanında qırx yaşında ikən sərraclıq sənətini bir il müddətində öyrənib, Qəzvinə müraciət etdi. M.F.Axundzadə. // Öz işində böyük bacarıq və məharət qazanmış mahir adam, mahir sənətkar. Bədii söz ustası. İncəsənət ustalarının konserti. Üzümçülük ustası. – Usta gəmiçilər tufanda belə; Sükanı düz tutar öz əllərilə. S.Vurğun. [Rəssam] öz sənətinin bacarıqlı bir ustası idi. M.Hüseyn. // məc. Ümumiyyətlə, mahir, bacarıqlı, zirək adam haqqında. [Aslan bəy:] Xeyr, lazım deyil, .. Əhməd özü ustadır, əldən qoymaz. N.Vəzirov. Bişirdiyi xörəyin şirin yeyilməsindən bildi ki, o hər şeydə naşı olsa da, əlsuyu verməklə aş bişirməkdə ustadır. Mir Cəlal. • Usta tərpənmək – zirəklik göstərmək, zirək tərpənmək, biclik işlətmək. Siyasət həmişə bir oyuncaqdır; Kim usta tərpənsə, o udacaqdır. S.Vurğun.
2. İstehsalatda, uçuşda və s.-də inzibati və texniki rəhbərliyi həyata keçirən şəxs. Növbə ustası. Buruq ustası.
3. Ən görkəmli idmançılara verilən ad və bu adı daşıyan şəxs. Əməkdar idman ustası.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
usta
I. senetkar, peşəkar
{sanatkâr, Pişekar}
II. bacarıqlı, diribaş, maharetli, qabiliyyətli, hünərli, təcrübeli, səriştəli
{becerikli, atılgan, maharetli, kabiliyetli, hünerli, tecrübeli, vasıflı}
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
usta
erbap, usta
Özbekçe—İngilizce Sözlük (Dirks, 2005)
usta
(Persian) master; expert, outstanding, skilled; title or nickname indicating skill in some profession.
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
usta
f. 1. usta; (2.demirci, çilingir (destanda silah ustası manasında dahi kullanılmaktadır))
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
usta
f. Usta. U öz ishige nahayiti usta – O kendi işine son derece mahir. Sen'et ustiliri – Sanat ustaları. Gepke usta – Söze mahir.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
usta
usta, uz, mâhir, uzelli. Kolu ~ adam: uzelli adam, eli yakışan adam, ağaç ~: dülger, marangoz, col ~: mihmandar, yol gösteren, ~ bolmak: usta olmak, söleşirge ~ adam: söze usta adam, işge ~: işte mâhir, aşarıkğa ~ bolğandı: yemek yapmaya usta olmuş, ~ başçılık: ustabaşı, xuna ~: duvarcı, duvar ustası, ol nege da ~dı: o her şeye ustadır, suv ~: çok usta, uzman, pek mâhir, kobuzğa suv ~ bolğandı: çalgı çalmaya çok usta olmuş, ol inñiliz tilge suv ~dı: o ingilizceyi çok iyi biliyor, ~ etilgen iş: mâhirane yapılan iş, ustaca yapılan iş, ~ğa kıyın iş cok (d): ustaya zor iş yok.