Uruk
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
uruk
и. ыру; ыруг
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
uruk
1. Aşiret
2. Boy, Kabile
3. Çekirdek, Yenilmeyen çekirdek, Tohum
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
uruk
I, a. rûh; uruk tüşür-: maneviyatı kaybetmek; internatsionalizm urkunda: beynelmilliyet ruhunda; revolyutsiya urkunda: inklâp ruhunda.
II. 1. tohum 2. cins; 3.soy, kabile; uruk-tuuğan: soysop. hısım akraba.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
uruk
ip, urgan·I, 42, 66, 209, 221; II, 136, 205; III, 110, 330 bkz> urk