URPAK

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

urpak

1. kepek; 2. hafit; 3. nesil, zürriyet.

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

urpak

[urpok], at. Küpürsäp ýatan çägedir topur gatyşykly ýumşak ýer. Urpaklar sabap, maşyn düzlüge düşdi (B. Gurbanow). Ak urpaga berip ýanyn, Tüýdük çalýar çopan oglan (M. Seýidow).

Son arananlar:

• dolamak,
• məşğələ,
• dincəlmə,
• Əhvalat,
• qaşqabaq,
• ihonat,
• SALTANAT,
• rüzgar,
• puçlamak,
• hello,
• colonization,
• rüşvet,
• temel,
• öýdüşmek,
• tañkı,
• cetgen,
• preoccupation,
• başkalaşma,
• bacarmamazlıq,
• Taka,
• Doğma,
• URPAK