URPAK

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

urpak

1. kepek; 2. hafit; 3. nesil, zürriyet.

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

urpak

[urpok], at. Küpürsäp ýatan çägedir topur gatyşykly ýumşak ýer. Urpaklar sabap, maşyn düzlüge düşdi (B. Gurbanow). Ak urpaga berip ýanyn, Tüýdük çalýar çopan oglan (M. Seýidow).

Son arananlar:

• şüdüñdöt,
• obektiv,
• cıldızda,
• müňkür,
• uzaşmaq,
• Duk,
• İçki,
• Calka,
• sağalmak,
• uruqlandurmaq,
• seýreklenmek,
• contraception,
• böyürmək,
• tinglash,
• Azdırmak,
• paza,
• Plaj,
• doğramaq,
• ishli,
• oňalma,
• güllendürmek,
• URPAK