Söleşmek
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
söleşmek
konuşmak, söylemek, lâfetmek. Söleşme: konuşma! açık ~: açık konuşmak, köp ~: çok konuşmak, kereksiz ~: lüzumsuz konuşmak, kuka ~:cilveli konuşmak, yaltaklanmak, omak ~: süslü konuşmak, ullu ~: büyük konuşmak, söleşip başlamak: konuşmaya başlamak, söleşe bilmek: konuşmasını bilmek, söleşirge süymegen: konuşmasını sevmeyen, çakırıp ~: çağırıp konuşmak, cıyılıvda ~: toplantıda konuşmak, halknı allında ~: topluluk önünde konuşmak, söleşe bilmegen sögüş alır (as.): konuşmasını bilmeyen ayıp alır, söleşgen kümüş, tıñılağan altın: söz gümüş ise dinlemek altındır.