Senek
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
senek
1. sertleşmiş, kabalaşmış, kaba; senektey bolup katıp kalıptır: aşırı derecede sertleşmiştir; 2. kandan beslenemeyüp kurumuş olan, (uzuv hakk.) dumura uğramış, muattal; kolu senek: elleri dumura uğramış; 3. iki dişli yaba; 4. senek sözdör gram: 1) sonekler (ahenk kaidesine boyun iğmiyen yardımcı sözler); 2) iğilmiyen sözler.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
senek
diren. ayrı ~: annat, temir ~: demir diren, ~ avuz: direnle bir defada kaldırılabilecek ot destesi.