Mülk
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
mülk
и. күчмәс мөлкәт (йорт, кибет, җир һ. б.)
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
mülk
Türkiye Türkçesi: mülk
Azerbaycan Türkçesi: mülk
Başkurt Türkçesi: mölik milik mölkät
Kazak Türkçesi: mülik
Kırgız Türkçesi: mülk
Özbek Türkçesi: mülk màl-mülk
Tatar Türkçesi: mölik milik mölkät
Türkmen Türkçesi: mülk
Uygur Türkçesi: mülük
Rusça: nedvijimoye imuşçestvo
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
mülk
is. [ər.] köhn.
1. Birinə məxsus torpaq sahəsi, malikanə, nəql olunmaz, daşınmaz əmlak. [Hacı Əli:] Bir belə mülkləri dolandırmaq, əlbəttə, asan iş deyildir. N.Vəzirov. // Bina, ev. Həkimin evi .. beşmərtəbəli bir mülkdə idi. Mir Cəlal. Hacı Rəcəblinin mülkü bir dağın döşündə tikilmiş, .. bir hektarlıq yeri tuturdu. Ə.Əbülhəsən. // məc. Obrazlı təşbehlərdə işlədilir. Unudulmaz el yolunda canı qurban olanlar; Vətən mülkü abad yaşar vəfadarı görəndə. S.Vurğun. [Sərətan:] Üstündür hələlik şair Xaqani; Odur söz mülkünün qadir sultanı. M.Rahim.
2. klas. Ölkə, məmləkət. Sinədən peykanlar çəkmə, dili etmə xərab; Padşahi-adil öz mülkini viran istəməz. S.Ə.Şirvani. Xarici mülkündə də hətta gəzib; Çox tühaf insan görürəm, qorxmuram. M.Ə.Sabir. Şəki mülkündə, xanım, xandır bu; Adlı-sanlı igid Tərxandır bu. A.Şaiq.
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
mülk
çiftlik, mülk
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
mülk
. , a. 1. mülk, emlâk (başlıca, kıymetli malü-mülk) 2. mal, servet; koom mülkü: cemiyetin malı.
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
mülk
[mülük],at. 1. Biriniň hususy eýeçiligindäki ýer-suw, ymarat, baýlyk, mal, binalar. 2. Jemgyýetçilik eýeçiligine degişli ýer, çäk, jaý, bag- bakjalar. 3. göç.m. Ýer-ýurt, ülke, mekan, mesgen. Bu azat mülkümiň degre-daşyny, Goraýarsyň, barha tijäp badyňy (A. Omarowa).
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
mülk
mülk, mal. Ençi ~: özel mülk, kral ~: devlet mülkü, kesi kıyını bıla ~ etiv: kendi emeğiyle mülk edinme, malım ~üm eki kolumdu: malım mülküm iki elimdir, ~ iyesi: mülk sahibi, ara ~: orta mal, ~ cürütebilmegen: mülk taşımasını bilmeyen, ~ün tavusdu: mülkünü tüketti.