Mañız

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

mañız

I, mâna, muhteva, mahiyet; sözünün mañızı cok: sözünün manası yok; çöptü ubağında çappasa, çöptün mañızı keret: ot vakti zamanında biçilmezse, o, iyi evsafını kaybeder.


II, 1. boş söz; 2. boş lâkırdılar söyliyen, çaçaron.

Son arananlar:

• qopchiq,
• Gedeş,
• fountain,
• Dokunaklı,
• Düzlük,
• tupli,
• cella,
• Puşt,
• corpulent,
• Vaat,
• But,
• atlanmak,
• Demagoji,
• kamançaçalan,
• car,
• Çıgan,
• sotak,
• käkil,
• carıt,
• tüyülüsh,
• sidiklik,
• Mañız