Mañız

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

mañız

I, mâna, muhteva, mahiyet; sözünün mañızı cok: sözünün manası yok; çöptü ubağında çappasa, çöptün mañızı keret: ot vakti zamanında biçilmezse, o, iyi evsafını kaybeder.


II, 1. boş söz; 2. boş lâkırdılar söyliyen, çaçaron.

Son arananlar:

• bitişiş,
• bozdoğan,
• gutu,
• termalamoq,
• metis,
• kozo,
• aglet,
• balmumu,
• bardaq,
• itfaiye,
• varakay,
• çaldırmaq,
• heyran,
• rano,
• vakarlı,
• ambisiya,
• saya,
• Suvuk,
• shota,
• qarğı,
• piyoz,
• Mañız